تشخیص بیماری زردی

زردی ناشی از بیلی روبین مستقیم یا غیر مستقیم که در هنگام تولد وجود دارد و یا در طی ۲۴ ساعت اول زندگی ایجاد می-شود نیاز به توجه فوری دارد. زردی ممکن است در اثر اريستروبلاستور جنینی، خونریزی مخفی، سپسیس یا عفونت های مادرزادی شامل سیفیلیس، ساینومگالوویروس روبالا و توکسوپلاسموز ایجاد شود، افزایش ناگهانی در غلظت بیلی روبین سرم (بالای 5/0 میلی گرم در دسی لیتر در ساعت)، آنمی، رنگ پریدگی، رتیکولوسیتوز، هپاتواسپلنومگالی و سابقه خانوادگی مثبت احتمال وجود همولیز را مطرح می¬کنند. در صورتی که درصد زیادی بیلی روبین خون به طور نامتناسب از نوع مستقیم باشد زردی ناشی از ترانسفوزیون داخل رحمی برای اریتروبلاستوز جنینی مطرح می¬شود.
اگر زردی در روز دوم یا سوم بروز کند معمولا فیزیولوژیک است اما امکان دارد نشان دهنده یک نوع شدیدتر نیز باشد. زردی غیر همولیتیک خانوادگی (سندرم کریگلر – نجار) و زردی زودرس ناشی از شیر مادر، برای اولین بار در روزهای دوم و سوم تولد ظاهر می¬شوند. زردی که پس از روز سوم و در طی هفته اول ایجاد شود احتمال سپسيس باکتریایی با عفونت مجرای ادراری را بیان می¬کند، این نوع زردی ممکن است در اثر سایر عفونت¬ها از جمله سیفیلیس، توکسوپلاسموز، سینومگالوویروس و انتروویروس ایجاد شود. زردی ثانویه به اکیموز وسيع یا خروج خون از رگ ممکن است در روز اول یا پس از آن به خصوص در نوزادان زودرس دیده شود. پلی سیتمی نیز احتمال دارد به زردی زود هنگام منجر شود.
– تشخیص های افتراقی بسیاری برای یرقانی که پس از هفته اول زندگی بروز می¬کند وجود دارند و شامل موارد زیر می¬باشند زردی ناشی از شیر مادر، سپتیسمی، آترزی یا کاهش مادرزادی مجاری صفراوی، هپاتیت گالاکتوزمی، هیپوتیروئیدیسم، فیبروز کیستیک و بحران¬های آنمي همولیتیک مادرزادی مرتبط با مورفولوژی گلبول¬های قرمز و نقایص آنزیمی . تشخیص افتراقی زردی پایدار در طی ماه اول تولد به شرح زیر است، هیرالمنتاسیون مرتبط با کلستاز، هپاتیت، بیماری انکلوزیون¬های سیتومگالیک، سیفیلیس توکسوپلاسموز، ایکتر غیر همولیتیک فامیلی، آترزی مادرزادی مجاری صفراوی، گالاکتوزمی و سندرم صفراوی تغلیظ شده به دنبال بیماری همولیتیک نوزادان. به ندرت ممکن است زردی فیزیولوژیک برای چند هفته ادامه پیدا کند مانند نوزادان مبتلا به هیپوتیروئیدیسم یا تنگی پیلور.
– نوزادان کم خطر، ترم و بدون علامت مبتلا به زردی را می¬توان با پایش سطوح کلی بیلی روبین سرم (TSB) مورد ارزیابی قرار داد، بیماران مبتلا به هیپر بیلی روبینمی شدید و دارای علامت و نشانه، بدون توجه به سن حاملگی یا زمان بروز زردی باید مورد ارزیابی تشخیصی کامل قرار گیرند که شامل اندازه گیری بیلی روبین مستقیم و غیرمستقیم، هموگلوبین، تعداد رتیکولوسیت، گروه خونی، تست کومبس و آزمایش اسمير خون محیطی است. هیپربیلی روبینمی غیر مستقیم، رتیکولوسیتوز و وجود شواهد تخریب گلبول¬های قرمز در اسمير خون، همولیز را مطرح می¬کند . در غیاب ناسازگاری گروه¬های خونی باید احتمال همولیز غیر ایمونولوژیک را در نظر گرفت. اگر شمار رتیکولوسیت¬ها، نیتجه تست کومبس و میزان بیلی روبین مستقیم طبیعی باشند، ممکن است هیپربیلی روبینمی غیر مستقیم پاتولوژیک یا فیزیولوژیک وجود داشته باشد . در صورتی که هیپر بیلی روبینمی مستقیم موجود باشد، هپاتیت، اختلالات مادرزادی مجرای صفراوی (آترزی کاهش تعداد مجاری، بیماری بایلر)، کلستاز، خطاهای مادرزادی متابولیسم، فیبروز کیستیک و سپسیس تشخیص¬های احتمالی هستند.